Γιατί η γεωγραφία πρέπει να καθορίζει τις τιμές της εφαρμογής

Βασικές επιλογές

• Οι τοπικές τιμές καθορίζουν χαμηλότερες τιμές για χώρες με χαμηλότερους μισθούς.
• Το λογισμικό είναι ιδανικό για ευέλικτη τιμολόγηση.
• Στη Βραζιλία, ένα iPhone είναι διπλάσιο από αυτό που κοστίζει στις ΗΠΑ.

Μια εφαρμογή τηλεφώνου ή ένα εργαλείο λογισμικού για τον υπολογιστή σας, κοστίζει το ίδιο στην Αφρική όπως και στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, και όμως οι μέσοι μισθοί δεν είναι καν κοντά. Πρέπει οι εφαρμογές να κοστίζουν πραγματικά το ίδιο παντού; Εάν ο μέσος μισθός είναι μόνο 300 $, δεν έχει νόημα να χρεώσετε 60 $ για ένα βιντεοπαιχνίδι. Και όμως, αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί. Η μείωση των τιμών για την καλύτερη προσαρμογή της αγοραστικής δύναμης των ντόπιων δεν είναι μόνο ηθικά καλύτερη, αλλά είναι καλή για τις επιχειρήσεις και θα μπορούσε να βοηθήσει στην καταπολέμηση της πειρατείας. «Αν κοιτάξω κάποιον στο Μπαγκλαντές, ο οποίος κάνει το ίδιο σε μια μέρα που κάνω κάθε λεπτό που είμαι ζωντανός», γράφει ο προγραμματιστής λογισμικού μουσικής Chris Randall στο Twitter, «Ζητώ αποτελεσματικά από αυτόν να πληρώσει ίδιο για [our Dubstation app] όπως πλήρωσα τον Προφήτη μου 10 [a $4,300 synthesizer]. Αυτό δεν φαίνεται σωστό. »

Περιφερειακή τιμολόγηση

Η τοπική τιμολόγηση ή η τοπική τιμολόγηση δεν είναι νέα. Ο δείκτης Big Mac, που εισήχθη στο Economist το 1986, συγκρίνει την τιμή του χνουδωτού χάμπουργκερ σε διάφορες χώρες. Από τις 3 Δεκεμβρίου, για παράδειγμα, ένα Big Mac στη Σουηδία κοστίζει 6,23 $, ενώ στην Αίγυπτο, είναι μόλις 2,68 $. Μερικές φορές οι διαφορές τιμών εμφανίζονται λόγω των τοπικών φόρων. Οι εταιρείες των ΗΠΑ αναφέρουν συχνά τις τιμές πριν από το φόρο, ενώ στην Ευρώπη δίνουν την τιμή συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ, που είναι ο κανόνας. Αυτό κάνει τις τιμές στο εξωτερικό να φαίνονται πολύ υψηλότερες και μερικές φορές είναι. Η Βραζιλία, για παράδειγμα, φορολογεί τα αγαθά τεχνολογίας. Ένα iPhone 12 Pro Max με 128 GB κοστίζει 1.099 $ στις Η.Π.Α. Στη Βραζιλία, κοστίζει 10.999 Real ή περίπου 2.144 $.

Το 2014, το κατάστημα ψηφιακών παιχνιδιών GOG παρουσίασε το πακέτο Fair Price, το οποίο ήταν μια λύση για τις τοπικές τιμές. Το GOG το κατάφερε, πληρώνοντας τους ίδιους τους εκδότες και απορροφώντας τις τοπικές εκπτώσεις. Ωστόσο, διέκοψε το σχέδιο πέρυσι, επειδή δεν μπορούσε πλέον να αντισταθμίσει τη διαφορά, την οποία είπε κατά μέσο όρο στο 12% σε όλα τα παιχνίδια, και ήταν τόσο υψηλό όσο το 37%. Ο χρήστης του Reddit Morciu συνόψισε το πρόβλημα της μη περιφερειακής τιμολόγησης σε αυτήν την ανάρτηση φόρουμ τη στιγμή της εισαγωγής του GOG (1,00 € είναι περίπου 1,21 $):

Ως Ρουμάνος θεωρώ ότι είναι απολύτως τρελό να πληρώνουμε 50-60 ευρώ για ένα παιχνίδι. […]. Κερδίζω περίπου 230 ευρώ το μήνα και το περισσότερο που μπορώ να ξοδέψω σε ένα παιχνίδι είναι περίπου 20 ευρώ (ακόμη και αυτό είναι σπάνιο) ή συνήθως 10-15 ευρώ. Πρέπει να σκέφτομαι πολύ και σκληρά πριν αγοράσω κάτι και συνήθως παίρνω πράγματα πολύ καιρό μετά την κυκλοφορία τους. »

Ο Randall, που είναι ένας από τους ιδρυτές της εταιρείας μουσικής λογισμικού Audio Damage, συμφωνεί, λέγοντας: «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για κάποιον στην Τσεχική Δημοκρατία, ο οποίος ουσιαστικά να έχει το ένα τρίτο της αγοραστικής δύναμης του μέσου Αμερικανού, θα πάρει το ίδιο απόδοση της επένδυσης μιας αγοράς plugin. »

Υλικό έναντι λογισμικού

Εάν πουλάτε υλικό ή κάποιο είδος φυσικού προϊόντος, το κόστος σας μπορεί να είναι σταθερό, καθιστώντας δύσκολη τη μείωση των τιμών για να ταιριάζει καλύτερα με την περιοχή στην οποία πωλείτε. Αλλά με λογισμικό, μόλις γίνει η επένδυση, γίνεται. Εξακολουθείτε να έχετε τρέχον κόστος ανάπτυξης, αλλά το κόστος μιας ατομικής άδειας για τον πωλητή είναι ουσιαστικά μηδέν. Και δεν είναι καλύτερο να πουλάς μια άδεια στο ένα τέταρτο της συνηθισμένης τιμής, παρά να πουλάς τίποτα;

Η εφαρμογή περιφερειακών τιμών είναι εύκολη. Αλλά, ρώτησα τον Randall, ανησυχεί για απάτη; «Όχι ιδιαίτερα», είπε Σωσίβιο μέσω Twitter. «Εξακολουθούμε να έχουμε όλες τις προστασίες απάτης που παρέχει ο τρόπος πληρωμής. Τα στοιχεία χρέωσης για τον τρόπο πληρωμής πρέπει να ταιριάζουν με τη διεύθυνση IP του επεξεργαστή πληρωμών μας για να επιτρέπεται ακόμη και η συναλλαγή.» Φαίνεται λοιπόν ότι η περιφερειακή τιμολόγηση πρέπει πραγματικά να είναι ο κανόνας. «Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να κάνει μια εταιρεία υλικού, αλλά πιστεύω όλο και περισσότερο ότι μια εταιρεία λογισμικού πρέπει κάντε το «, λέει ο Randall.