Οι θρύλοι των πόλεων είναι ανθεκτικές ιστορίες ανά πάσα στιγμή του χρόνου, αλλά η δημοτικότητά τους αυξάνεται κατά τη διάρκεια της σεζόν των αποκριών. Κάτι σχετικά με το ξεθώριασμα των φύλλων, τις κολοκύθες και τον καθαρό αέρα καθιστά ευκολότερο να πιστέψουμε τις πιο γελοίες ιστορίες της φωτιάς. Ακόμα και οι αστικοί μύθοι που βασίζονται σε βιντεοπαιχνίδια αποκτούν παρατεταμένη διαμονή στο προσκήνιο όταν ο Οκτώβριος κυλάει, συμπεριλαμβανομένου του αμφισβητήσιμου ισχυρισμού ότι το Pokemon Red και το Pokemon Blue έχουν ένα ενοχλητικό στίγμα ενός νεκρού χεριού κρυμμένου στον κώδικα των παιχνιδιών. Αυτός ο θρύλος είναι γνωστός ως «White Hand Sprite» ή «Dead Hand Sprite». Η σειρά της Nintendo ήδη φιλοξενεί μερικούς αστικούς θρύλους. Ο θρύλος του Pokemon Lost Silver μιλάει για ένα παιχνίδι στο οποίο ένας εκπαιδευτής Pokemon πεθαίνει έναν μακρύ, μοναχικό θάνατο, και υπάρχουν ακόμη πολλοί θαυμαστές Pokemon γενιάς που θα επιμείνουν ότι η μουσική για την πόλη Lavender του Pokemon Red / Blue μπορεί να προκαλέσει τρέλα Σύνδρομο λεβάντας της πόλης »).
Η ιστορία του λευκού χεριού Sprite
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι ο θρύλος του White Hand Sprite βασίζεται επίσης στην πόλη Lavender – το «βασιλικό μωβ» χωριό που χρησιμοποιείται ως νεκροταφείο για τον νεκρό Pokemon. Σύμφωνα με την ιστορία, το Λευκό Χέρι υποτίθεται ότι εμφανίστηκε σε μια τυχαία συνάντηση στον τρίτο όροφο του Lavender Tower (στην ίδια τοποθεσία όπου μια μητέρα Marowak πέθανε προστατεύοντας το μωρό της Cubone από τη σύλληψη από την Team Rocket). Το White Hand Sprite, το οποίο υποτίθεται ότι είναι θαμμένο στο Pokemon Red / Blue κωδικός ως «WhiteHand.gif», διαθέτει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Το σκελετικό εξάρτημα έχει τα οστά δάχτυλά του καμπυλωμένα σε μισή γροθιά με σάπιες λωρίδες σάρκας που κρέμονται από τα οστά. Οι κρεμασμένοι τένοντες δείχνουν ότι το χέρι κόπηκε από άλλο πλάσμα. Το White Hand λέγεται ότι έχει τέσσερα κινούμενα σχέδια: Ένα κινούμενο σχέδιο «εισαγωγής», ένα αδρανές κινούμενο σχέδιο και δύο κινούμενα σχέδια επίθεσης που επισημαίνονται στον κωδικό παιχνιδιού ως «Fist» και «Brutal». Κατά την εκτέλεση του «Fist», οι μπάλες White Hand γροθιά και μετακινούνται προς τα εμπρός. Ωστόσο, η επίθεση «Brutal» είναι πιο νεφελώδης. Ο μύθος λέει ότι τα περισσότερα κινούμενα πλαίσια κινήσεων λείπουν από τον κώδικα του παιχνιδιού και το χέρι ανοίγει απλώς πριν αποκοπεί η εικόνα. Στη συνέχεια, το White Hand επανεμφανίζεται λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, η γροθιά έκλεισε για άλλη μια φορά.
Το Pokemon White Hand Sprite είναι ένας μύθος
Το White Hand είναι ένας μύθος. Και σε αντίθεση με το σύνδρομο Lavender Town και το Pokemon Lost Silver, δεν είναι καν ένας ιδιαίτερα καλογραμμένος μύθος. Το ασπρόμαυρο sprite για το White Hand είναι σίγουρα ανησυχητικό, αλλά τίποτα άλλο από την ιστορία δεν προσθέτει. Το White Hand υποτίθεται ότι είναι κινούμενο, αλλά τα πρώτα παιχνίδια Pokemon – τα ίδια παιχνίδια που σας έχουν ερευνήσει το Lavender Tower – στερούνται εχθρών κινουμένων σχεδίων. Το Pokemon Crystal του 2001 για το Game Boy Color ήταν ο πρώτος τίτλος Pokemon που παρουσίασε κινούμενα σχέδια, αλλά και αυτές οι κινήσεις ήταν απλοϊκές. Οι φερόμενες κινούμενες εικόνες του White Hand διαθέτουν ένα επίπεδο πολυπλοκότητας που η σειρά δεν θα μπορούσε να δει για πολλά χρόνια μετά τη σύλληψή της. Δεν είναι δύσκολο να δούμε γιατί εφευρέθηκε ο μύθος του White Hand sprite. Το Pokemon Red / Blue’s Lavender Tower είναι ένα ανατριχιαστικό μέρος που τσακίζει ενάντια στις άλλες ηλιόλουστες τοποθεσίες του παιχνιδιού («ηλιόλουστο» με τη μεταφορική έννοια, αφού το Red / Blue είναι ασπρόμαυρο παιχνίδι Game Boy). Επιπλέον, ο Πύργος Λεβάντας είναι επίσης το σπίτι του εχθρού «GHOST», ένα ξωτικό φάντασμα που λειτουργεί ως stand-in για τους εχθρούς του πύργου έως ότου μπορέσετε να τους αναγνωρίσετε με το στοιχείο Silph Scope. Το σπρέι GHOST είναι αρκετά τρομακτικό, ακόμη και για κάτι εκτός παιχνιδιού για παιδιά. Δεν μπορεί επίσης να καταπολεμηθεί ή να πιάσει, καθιστώντας την ανωμαλία μεταξύ του Pokemon. Όποιος δημιούργησε τον μύθο του Λευκού Χεριού προφανώς σήμαινε για το πλάσμα να έχει την ίδια απειλητική παρουσία με το GHOST. Με λίγο περισσότερη δουλειά, ο θρύλος μπορεί να ήταν πειστικός.