Το 802.11a ήταν ένα από τα πρώτα πρότυπα επικοινωνίας Wi-Fi που δημιουργήθηκαν στην οικογένεια προτύπων IEEE 802.11. Αναφέρεται συχνά σε σχέση με άλλα πρότυπα που ήρθαν αργότερα, όπως 802.11b / g / n και 802.11ac. Η γνώση ότι είναι διαφορετικές είναι χρήσιμη κατά την αγορά ενός νέου δρομολογητή ή τη σύνδεση νέων συσκευών σε ένα παλιό δίκτυο που ενδέχεται να μην υποστηρίζει τη νέα τεχνολογία. Η ασύρματη τεχνολογία 802.11a δεν πρέπει να συγχέεται με το 802.11ac, ένα πολύ νεότερο και πιο προηγμένο πρότυπο.
Σχέση μεταξύ 802.11a και 802.11b
Οι αρχικές ονομασίες IEEE έχουν μετονομαστεί για να αποφευχθεί η σύγχυση μεταξύ των καταναλωτών. Παρόλο που οι νέες ονομασίες τους είναι ανεπίσημες, το 802.11b αναφέρεται ως Wi-Fi 1, ενώ το 802.11a ονομάζεται Wi-Fi 2. Αυτή η νέα δομή ονομάτων, που παρουσιάστηκε το 2018, επεκτείνεται προς το παρόν στο Wi-Fi 6, που είναι η επίσημη ονομασία για 802.11ax, την ταχύτερη και πιο πρόσφατη τεχνολογία. Τα 802.11a και 802.11b αναπτύχθηκαν περίπου την ίδια στιγμή. Το 802.11b απολαμβάνει ταχύτερη αποδοχή, επειδή η εφαρμογή του ήταν πιο προσιτή Χρησιμοποιούν διαφορετικές συχνότητες, επομένως είναι ασύμβατες. Το 802.11a βρήκε μια θέση στις επιχειρήσεις, ενώ το λιγότερο ακριβό 802.11b έγινε στάνταρ στα σπίτια.
Ιστορία 802.11a
Η προδιαγραφή 802.11a επικυρώθηκε το 1999. Εκείνη την εποχή, η μόνη άλλη τεχνολογία Wi-Fi που ετοιμάστηκε για την αγορά ήταν 802.11b. Το πρωτότυπο 802.11 δεν είχε εκτεταμένη ανάπτυξη λόγω της υπερβολικά αργής ταχύτητάς του. Το 802.11a και τα άλλα πρότυπα ήταν ασύμβατα, πράγμα που σημαίνει ότι οι συσκευές 802.11a δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τα άλλα είδη και αντίστροφα. Ένα δίκτυο Wi-Fi 802.11a υποστηρίζει μέγιστο θεωρητικό εύρος ζώνης 54 Mbps, πολύ καλύτερα από τα 11 Mbps των 802.11b και ισοδύναμο με αυτό που θα προσφέρει το 802.11g λίγα χρόνια αργότερα. Η απόδοση του 802.11a το έκανε μια ελκυστική τεχνολογία αλλά επιτυγχάνει αυτό το επίπεδο απόδοσης που απαιτείται χρησιμοποιώντας σχετικά ακριβό υλικό. Το 802.11a κέρδισε κάποια υιοθέτηση σε περιβάλλοντα εταιρικών δικτύων όπου το κόστος ήταν λιγότερο θέμα. Εν τω μεταξύ, το 802.11b και η αρχική οικιακή δικτύωση εξερράγησαν σε δημοτικότητα κατά την ίδια περίοδο. Τα δίκτυα 802.11b και 802.11g (802.11b / g) κυριάρχησαν στον κλάδο μέσα σε λίγα χρόνια. Ορισμένοι κατασκευαστές δημιούργησαν συσκευές με ενσωματωμένα ραδιόφωνα A και G έτσι ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν οποιοδήποτε πρότυπο στα λεγόμενα δίκτυα a / b / g, αν και αυτά ήταν λιγότερο κοινά, καθώς υπήρχαν σχετικά λίγες συσκευές πελάτη Α. Τελικά, το 802.11a Wi-Fi καταργήθηκε από την αγορά υπέρ των νεότερων ασύρματων προτύπων.
802.11a και ασύρματη σηματοδότηση
Οι αρχές της κυβέρνησης των ΗΠΑ άνοιξαν στη δεκαετία του 1980 τρεις συγκεκριμένες ζώνες ασύρματης συχνότητας για δημόσια χρήση: 900 MHz (0,9 GHz), 2,4 GHz και 5,8 GHz (μερικές φορές ονομάζονται 5 GHz). Τα 900 MHz αποδείχθηκαν πολύ χαμηλά για να είναι χρήσιμα για τη δικτύωση δεδομένων, αν και τα ασύρματα τηλέφωνα το χρησιμοποίησαν ευρέως. Το 802.11a μεταδίδει ασύρματα ραδιοφάσματα φάσματος εξάπλωσης στο εύρος συχνοτήτων 5,8 GHz. Αυτή η ζώνη ρυθμίστηκε στις ΗΠΑ και σε πολλές χώρες για μεγάλο χρονικό διάστημα, πράγμα που σημαίνει ότι τα δίκτυα Wi-Fi 802.11a δεν έπρεπε να αντιμετωπίσουν παρεμβολές σήματος από άλλα είδη συσκευών μετάδοσης. Τα δίκτυα 802.11b χρησιμοποίησαν συχνότητες στο συχνά μη ρυθμιζόμενο εύρος 2,4 GHz και ήταν πολύ πιο ευαίσθητα σε ραδιοπαρεμβολές από άλλες συσκευές.
Ζητήματα με δίκτυα Wi-Fi 802.11a
Αν και συμβάλλει στη βελτίωση της απόδοσης του δικτύου και στη μείωση των παρεμβολών, το εύρος σήματος των 802.11a περιορίζεται από τη χρήση συχνοτήτων 5 GHz. Ένας πομπός σημείου πρόσβασης 802.11a καλύπτει λιγότερο από το ένα τέταρτο της περιοχής μιας συγκρίσιμης μονάδας 802.11b / g. Τοίχοι από τούβλα και άλλα εμπόδια επηρεάζουν τα ασύρματα δίκτυα 802.11a σε μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι τα αντίστοιχα δίκτυα 802.11b / g.