10 λόγοι για τους οποίους το Wii U ήταν μια αποτυχία

Υπήρχαν μεγάλες ελπίδες για το Wii U όταν κυκλοφόρησε, αλλά η κονσόλα δεν μπορούσε ποτέ να πάρει τη θέση της στο χώρο της κονσόλας. Χρόνια ελπίδας ότι η κονσόλα θα έρθει σε τίποτα, και ενώ υπάρχουν επιχειρήματα το Wii U μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία, οι κακές αποφάσεις της Nintendo υπονόμευσαν τελικά τις προσδοκίες των παικτών Wii U. Ακολουθούν δέκα λόγοι για τους οποίους η κονσόλα πέταξε.

Σύγχυση ελεγκτές

Δεν μπορείτε να πάρετε πολύ πιο απλή από τη ρύθμιση του ελεγκτή του Wii U. Υπάρχουν το gamepad και το τηλεχειριστήριο Wii. Μερικά παιχνίδια απαιτούν και τα δύο, ειδικά σε πολλούς παίκτες. Τότε υπάρχει ο Pro Controller. Υπάρχει και ένας ελεγκτής εμπνευσμένος από το GameCube. Σε πολλούς παίκτες, μόνο ένας παίκτης μπορεί να έχει το gamepad και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μάχες για αυτό ή γενική σύγχυση καθώς ανταλλάσσει χέρια. Το Wii U είναι περίεργα περίπλοκο. Μία από τις πιο συχνές ερωτήσεις που θέτουν οι νέοι στην κονσόλα είναι, «Ποιοι ελεγκτές χρειάζομαι;»

Gamepad που προβληματίζει

Όταν εισήγαγε το νέο gamepad, σύντομα έγινε εμφανές ότι η Nintendo είχε λίγες ιδέες για τη χρήση του. Χρησιμοποιήθηκε από μερικά παιχνίδια πάρτι, αλλά οι καινοτομίες του αγνοούσαν όλο και περισσότερο για όλα εκτός από το παιχνίδι εκτός τηλεόρασης. Μετά από μερικά καταστροφικά χρόνια και προτάσεις ότι το Wii U θα πρέπει να κυκλοφορήσει ξανά χωρίς τον ακριβό ελεγκτή, η Nintendo έθεσε τον Shigeru Miyamoto στο έργο της δημιουργίας παιχνιδιών που θα αποδεικνύουν την ομορφιά του ελεγκτή. Από τους τρεις που έδειξε, μόνο το «Star Fox Zero» είχε μια ανακοίνωση ημερομηνίας κυκλοφορίας, η οποία έγινε δύο ημερομηνίες κυκλοφορίας, αυτή που έχασε και αυτή που τελικά έκαναν. Αυτή η σύγχυση εμπόδισε περαιτέρω το Wii U.

Ελάχιστη υποστήριξη τρίτων

Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ του να ζητήσετε από τρίτους εκδότες να ανακοινώσουν μια χούφτα παιχνίδια για μια κονσόλα πριν από την κυκλοφορία και να λάβουν πραγματική υποστήριξη για αυτό. Μετά την αποτυχία με μερικά λιμάνια των παλαιών παιχνιδιών Nintendo, και μετά παρατηρώντας τις αδύναμες πωλήσεις του Wii U, οι περισσότεροι εκδότες έχασαν το ενδιαφέρον τους να αναπτύξουν για την κονσόλα. Οι εκδότες τρίτου μέρους λατρεύουν να έχουν επιτυχημένα παιχνίδια σε ένα σύστημα Nintendo, αλλά ως επί το πλείστον, τα παιχνίδια που δεν ανήκουν στη Nintendo απλά δεν τα πάνε καλά, και αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να κάνει η Nintendo για να το αλλάξει, σίγουρα δεν έχουν βοηθήσει τρίτους -μερών προγραμματιστών.

Υποδύναμη

Το να συνειδητοποιήσουμε μια κονσόλα τόσο ισχυρή όσο το Xbox 360 και το PS3 ένα χρόνο πριν από τη Sony και τη Microsoft ξεκίνησαν πολύ πιο ισχυρές κονσόλες φαινόταν σαν μια κακή ιδέα όταν συνέβη και η απόφαση δεν έχει ωριμάσει καλά. Όχι μόνο το αποτέλεσμα ήταν κάτι λιγότερο εγγενές συναρπαστικό για τους λάτρεις των γραφικών hi-def, αλλά δημιούργησε δυσκολίες στην προσαρμογή των παιχνιδιών XB1 / PS4 στο Wii U, επιδεινώνοντας τα προβλήματα τρίτων μερών

Ημερομηνία εμφάνιση και αίσθηση ελεγκτή

Ενώ η οθόνη αφής του Wii gamepad ήταν μια έξυπνη ιδέα, ένιωσε και εμφανίστηκε σαν να ήταν ήδη τεχνολογίας. Ενώ ένα iPhone είναι μια συσκευή πολλαπλής αφής, επιτρέποντάς σας να κάνετε πράγματα όπως τσίμπημα για να επεκτείνετε μια φωτογραφία, το χειριστήριο του Wii U ήταν μια συσκευή αφής όπως το Nintendo DS. Η κάμερα που βλέπει προς τα μέσα θα μπορούσε να επιτρέψει στα παιχνίδια να κάνουν χαριτωμένα πράγματα όπως να σας βάλουν στην οθόνη, φαινόταν ότι μια κάμερα που βλέπει προς τα έξω που θα μπορούσε εύκολα να ευθυγραμμιστεί με την τηλεόραση θα ήταν πολύ πιο χρήσιμη.

Χωρίς εσωτερικό χώρο αποθήκευσης σκληρού δίσκου

Ο αποθηκευτικός χώρος είναι ένα ακόμη από τα πολλά τυφλά σημεία της Nintendo. Όταν δημιούργησαν το Wii, δεν έβλεπαν καν τα ζητήματα της λήψης παιχνιδιών και μάλιστα αποκλείστηκαν όταν οι παίκτες ζήτησαν λύση. Με το Wii U, βασίστηκαν στη μνήμη flash με μόνο επιλογή 8 ή 32 GB – τουλάχιστον μια βελτίωση σε σχέση με τα 500 MB στο Wii. Μπορείτε, τουλάχιστον, να συνδέσετε μια μονάδα USB για να επεκτείνετε τον αποθηκευτικό χώρο, αλλά πρέπει να το κάνετε αυτό είναι μια περιττή επιβάρυνση για μια συσκευή που διατίθεται στο εμπόριο ως απλή, όπως το Wii U.

Ακριβό για αυτό που είναι

Η Nintendo είχε ένα πλεονέκτημα τιμής στην αρχή σε σχέση με το PlayStation 4 και το Xbox, αλλά μόλις αγοράσατε έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο για να αντισταθμίσετε την έλλειψη επαρκούς εσωτερικού χώρου αποθήκευσης, οι τιμές εξισορροπήθηκαν, ειδικά όταν το Xbox έριξε το Kinect και οι συνδεδεμένες συσκευές Microsoft θα μπορούσαν για την ίδια τιμή με ένα Wii U. Το Wii U ήταν μια λιγότερο ισχυρή κονσόλα, εν μέρει για να μειώσει μια τιμή που διογκώθηκε από το κόστος του gamepad της οθόνης αφής. Τελικά, απέτυχε να συνειδητοποιήσει ένα πλεονέκτημα ως προς τις τιμές.

Αποτυχημένοι παίκτες παιχνιδιού

Το Wii ήταν μια υπέροχη ιδέα: ένας ελεγκτής τόσο εύκολος και διαισθητικός που θα μπορούσε να προσελκύσει μια σειρά από νέους casual gamers στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών Nintendo. Αλλά αφού είχε μάρκετινγκ κονσόλας σε εκατομμύρια από αυτούς τους casual μετατροπείς, η Nintendo τα εγκατέλειψε και έβαλε ένα χειριστήριο με τη συλλογή ενεργοποιήσεων και κουμπιών που είχαν κρατήσει τους παλιούς casual gamers μακριά από βιντεοπαιχνίδια. Παρόλο που το Wii U εξακολουθεί να υποστηρίζει το τηλεχειριστήριο και το nunchuck του Wii, γενικά αγνοούνται από νέα παιχνίδια (ακόμα και όταν ξανακάνουν το παιχνίδι Wii «The Legend of Zelda: Twilight Princess» το τηλεχειριστήριο Wii παραμελήθηκε). Έτσι, υπήρχε ελάχιστος λόγος για τους περιστασιακούς παίκτες να εξετάσουν το ενδεχόμενο αναβάθμισης στο νέο σύστημα. Αυτό άφησε τη Nintendo σε μια μάχη με τη Sony και τη Microsoft για τους βασικούς παίκτες που θεωρούν ότι το Wii U είναι πολύ απλοϊκό για να δικαιολογηθεί ειδοποίηση.

Ποτέ δεν δεσμεύτηκε σε Core Gamers

Η Nintendo ισχυρίστηκε ότι με το Wii U έφτιαχναν κάτι για τους βασικούς παίκτες που είχαν αγνοήσει σε όλη την ιστορία του Wii. Το Wii U δεν θα ήταν απλώς μια κονσόλα για τοτ και γιαγιάδες. αυτή τη φορά θα υπήρχαν περισσότερα παιχνίδια που θα ανταγωνίζονταν τον ναύλο ενηλίκων που βρέθηκε στις κονσόλες Sony και Microsoft. Αλλά υπήρχαν πολύτιμοι λίγες. Το «Devil’s Third» ήταν αποκλειστικό Wii U. Ενώ μερικές σειρές, όπως Το «Legend of Zelda», το «Pikmin» και το «Metroid Prime» αγαπούνται από τους βασικούς παίκτες, ένας τίτλος ενός πυρήνα κάθε δυο χρόνια δεν είναι καθόλου αφοσίωση. Η Nintendo αρέσει να αναπτύσσει παιχνίδια φιλικά προς την οικογένεια και έτσι η παραγωγή της στρέφεται πάντα προς αυτό το στυλ περιεχομένου παίκτη. Με λίγη υποστήριξη από τρίτα μέρη, το Wii U παρέμεινε η επαρχία τουρ και γιαγιάδων.

Λιγότερα πρόσθετα σε σύγκριση με τον Διαγωνισμό

Η Sony και η Microsoft είχαν σχέδια να είναι τόσο μηχανές τυχερών παιχνιδιών όσο και κέντρα πολυμέσων, αλλά η Nintendo υποστήριξε πεισματικά ότι η κονσόλα παιχνιδιών θα πρέπει να παραμείνει αποκλειστικά σε κονσόλα παιχνιδιών και να μην παραπλανά να παίζει DVD, ή δίσκους BluRay ή να λειτουργεί ως MP3 player. Ωστόσο, όλο και περισσότερο, οι παίκτες είχαν απομακρυνθεί από αυτές τις πρόσθετες συσκευές, επιλέγοντας να χρησιμοποιήσουν τις κονσόλες τους για να γεμίσουν αυτούς τους ρόλους πολυμέσων. Όπως σε πολλές περιπτώσεις, η Nintendo προσκολλήθηκε στις παραδοσιακές απόψεις και αγνόησε τις μεταβαλλόμενες προσδοκίες και απαιτήσεις των παικτών από τις κονσόλες τους. Είναι αλήθεια ότι μπορείτε να παρακολουθήσετε το Netflix και το Hulu στο Wii U, αλλά μπορείτε να κάνετε το ίδιο και στα μηχανήματα του διαγωνισμού, οπότε η Nintendo έχασε ακόμη το σημάδι.